هیچ شخصیّتى را، هیچ رهبرى را با این عظمت، با این قدرت، با این خصوصیّات و بالتَّبَع با این توفیقات، هرگز به خود ندیده است. ملّت ما انصافاً از این فرصت، حدّاکثر استفاده را کرد. یعنى شما مردم باوفا و مؤمن و فداکار، حقّاً و انصافاً در اطاعت و پیروى از این امام بزرگ و بزرگوار هیچ کم نگذاشتید. واقعاً وقتى ما مقایسه میکنیم ملّت خودمان را با ملّتهاى دیگر و با دورانهاى مختلف تاریخ اسلام، می‌بینیم ملّت ما خیلى بهترند، بعضى موارد حتّى قابل مقایسه نیستند. با صدر اسلام هم که مقایسه میکنیم می‌بینیم اگر به‌طور جمعى حساب کنیم، ملّت ما بهترند از زمان صدر اوّل. البتّه اگر شخصیّت‌ها و چهره‌هاى برجسته‌ی عهد رسول خدا ( صلّى ا‌لله‌ علیه و آله و سلّم ) مثل صحابه‌ی خاص و نزدیک و حواریّون ایشان و امیرالمؤمنین ( علیه الصّلاة و السّلام ) را حساب کنیم، نه، آنها خیلى ممتازند، کم‌نظیرند در همه‌ی تاریخ ما، امّا مجموع معاصرینِ پیغمبر ‌ - از اهل اسلام - را اگر با ملّت ما نسبت به اماممان مقایسه کنید، ملّت ما حقّاً و انصافاً معرفتشان، فداکاری‌شان، صداقتشان، وفایشان، ایثارشان بهتر است. شکّى نیست که خداى متعال به‌حسبِ عمل ملّتها به آنها پاداش میدهد. اصلاً این یک بِده‌بِستان همیشگى است در عالم آفرینش؛ یعنى هر کارى شما بکنید، خداى متعال در قبال آن کار، یک پاداشى، یک جزائى ‌ - جزاى خوب یا جزاى بد - حاضر دارد و هیچ کارى را بی‌جزا و بی‌اثرِ خارجى نمیگذارد. گاهى ما آثار را میفهمیم، گاهى هم نمیفهمیم، امّا آن اثر هست.

«2»