بیانات سال 1368
بسم الله الرّحمن الرّحیم لازم است بنده از برادران عزیز تشکّر کنم که این فرصت را به بنده دادید که از شماها به‌خاطر زحماتتان و تلاش شبانه‌روزی‌تان و مجاهدت خاموش و آرام و بی‌ریائتان سپاسگزارى کنم. و امام عزیزمان - خیلى سنجیده - فرمودند که برادرانى که در جبهه‌ی اطّلاعات و در سنگر اطّلاعاتى مشغول جهاد هستند، سربازان گمنامند. حقیقتاً همین‌جور است و شما درحالی‌که در جبهه‌اى درگیر هستید که نه خطرش، نه توطئه‌ی دشمن در آن، نه زحمات و مجاهدتهایش به‌هیچوجه کمتر از جبهه‌ی نظامى نیست، امّا از آن شور و هیجان ظاهرى و به حسب ظاهر، تعریفها و تمجیدها و افتخارات ظاهری‌اى که در کار نظامى هست چشم پوشیدید و در این سنگر دارید زحمت میکشید. خداوند ان‌شاءالله شماها را حفظ کند، به شما توفیق بدهد، ذهن شما را روشن و اراده‌ی شما را قوى کند و سلاح هوش و ابتکار را - که اصلی‌ترین سلاح شما است - ان‌شاءالله بُرّا کند. من یکى دو نکته را ابتدائاً عرض بکنم. نکته‌ی اوّل در مورد این تلاش موفّقِ اخیرِ چند ماه پیش شما است که