بیانات سال 1368
خانواده‌هاى عزیز شهیدان و جانبازان و اسرا و مفقودین هستند، رزمندگان و مدافعان از حریم مرزهاى جمهورى اسلامى هستند، علماى اعلام و ائمّه‌ی جمعه و روحانیّون محترم هستند، قشرهاى مختلف هستند. این مجموعه‌اى که از نقاط مختلف کشور، به عشق امام و انقلاب با پاى پیاده تشریف آوردید و دیگر کسانى که با همین روحیه و با همین کیفیّت این راه‌ها را طى کرده‌اند، بی‌شک مورد لطف الهى و مورد رضاى ولی‌عصر ( ارواحنا لتراب مقدمه الفداء ) و مایه‌ی آبروى اسلام و انقلابند. یک مطلب را من به شما برادران و خواهران و عزیزان عرض میکنم که مطلب مهمّى است، اگرچه مطلب جدیدى نیست؛ و آن این است که اسلام در هر دوره‌اى از دوره‌ها در طول این ۱۴٠٠ سال، هروقت با چهره‌ی واقعى خود در دنیا آشکار شد، دشمنی‌هاى شدید، کینه‌هاى عمیق، خباثتهاى عجیب‌وغریب در مقابل آن صف‌آرایى کردند؛ هروقت اسلام از چهره‌ی واقعى خود خارج شد و جلوه‌ها و درخشندگی‌ها و برّندگی‌ها ( ۲ ) و داعیه‌هاى بزرگ خود را پنهان کرد و نشان نداد، دشمنی‌ها کم شد، صف‌آرایی‌ها کم شد. از اوّلِ اسلام تا امروز این بوده. شما ببینید اسلامِ مکّه‌ی پیغمبر با چه دشمنی‌ها و خباثتهایى روبه‌رو بود. همه‌ی بدها، همه‌ی آدمهاى حیوان‌صفت و دَدمنش، در مقابل آن بزرگوار و اسلامِ او صف کشیدند. وقتى به مدینه تشریف آورد، شما ببینید دشمنی‌هایى که با پیغمبر در دوران مدینه شد، چقدر خونین و خباثت‌آمیز و از سوى چه آدمهاى شریر و