همگانى است. این بسیار حادثه‌ی عظیمى است؛ از برکات روح مطهّر امام بزرگوار ما است. اخلاص آن مرد بزرگ الهى بعد از رحلت او هم در فضاى این جامعه اثر گذاشت: دلها را به هم اُنس داد، پیوندها را محکم کرد. و همین اتّحاد کلمه و همراهى شما مردم با هم و پیوند محکمى که بین شما و مسئولین ابراز شد و همه‌ی دنیا آن را دیدند و احساس کردند، دشمنان را مأیوس کرد. انقلاب با ورود امام به صحنه‌ی داخلى کشور در سال ۵۷، یک طراوتى پیدا کرد، برگ‌وبارى پیدا کرد و ثمربخش شد. این لطف خدا بر امام بود که در وجود او این برکات را قرار داده بود. روح مطهّر او در هنگام وفات او و عروج ملکوتى او هم مشمول همین برکات الهى شد و لطف خدا بر او، موجب شد که انقلاب در اَوان رحلت آن بزرگوار هم مثل اوّل انقلاب و مثل روزهاى پیروزى، آن‌چنان برگ‌وبارى و آن‌چنان هِیمَنه ( ۵ ) و هیبتى پیدا کرد که دشمنان را مأیوس کرد. ما به برکت امام، امروز میتوانیم با قدرت از موضع قوّت و قدرت با دنیا حرف بزنیم. هیچ کس در دنیا نباید تصوّر کند که جمهورى اسلامى اندکى و سرسوزنى در خود احساس ضعف میکند. ما امور داخلى خودمان را به فضل پروردگار با قوّت و اعتماد به نفْس کامل پیش خواهیم برد. کار هم براى انجام دادن زیاد داریم. ارتباطات خارجى را تا آنجایى که براى اسلام و مسلمین و براى ملّت ایران و انقلاب ما و جمهورى اسلامى ما مقرون به صلاح و

«4»