و هم در آن دستگاهى که او به وجود آورد به فضل پروردگار مشاهده شد؛ که یکى از معجزات بزرگ این بزرگوار است. نهم: احیاى روحیه‌ی غرور و خودباورى در ملّت ایران. برادران عزیز ! سالهاى متمادى حکومتهاى استبدادى و فردى، ملّت ما را به‌صورت یک ملّت توسری‌خور درآورده بودند. ملّتى که از استعداد جوشان و از خصلتهاى جمعىِ فوق‌العاده ممتاز برخوردار است، ملّتى با این همه افتخارات علمى، با این همه افتخارات سیاسى در طول تاریخِ بعد از اسلام، به‌صورت یک ملّت ضعیف و مستضعف و توسری‌خور درآمد. قدرتهاى خارجى ‌ - یک مدّت انگلیسی‌ها، یک مدّت روس‌ها، یک مدّت آمریکایی‌ها و در کناروگوشه‌ی اینها بعضى از دولتهاى دیگر اروپایى - ملّت ما را تحقیر کرده بودند. ملّت ما باور کرده بود که چیزى نیست، قابلى ندارد، لیاقت کارهاى بزرگ ندارد، سازندگى از او بر نمی‌آید، ابتکار از او ساخته نیست و دیگران باید بر او آقایى کنند و به او زور بگویند؛ روح غرور و افتخار ملّى را در ملّت ما کشته بودند. امام عزیز ما، روح غرور و افتخار ملّى را در ملّت ایران بیدار کرد، زنده کرد. در همان حالى که ملّت ما از احساسات و نخوتهاى ( ۳ ) بیجاى ناسیونالیستى ‌ - آن‌طورى که دستهاى استکبارى همیشه خواسته‌اند؛ رژیم منحوس گذشته هم که ملّت ایران را ذلیل کرده بود امّا احساسات غلط ناسیونالیستى را در آنها به وجود آورده بود - بحمدا‌لله‌ مبرّا هستند، امّا احساس عزّت و احساس قدرت میکنند.

«7»