بیانات سال 1368


بسم الله الرّحمن الرّحیم به جنابعالى ‌ - جناب آقاى شمس‌الدّین - و برادران عزیزى که به اتّفاق شما تشریف آوردند، خیرمقدم عرض میکنیم. این مصیبت، مصیبت همه‌ی مسلمین و همه‌ی جهان اسلام است. همچنان که در این مصیبت، شما به ما تسلیت میگویید، ما هم حق میدانیم که به شما تسلیت بگوییم. نسبت امام بزرگوارمان به مسلمین نسبت علی‌السّوائى ( ۲ ) بود. ما از شما ‌ - شخصاً - و برادران عزیز دیگر در علماى لبنان، به‌خاطر مواضع خوبى که همیشه نسبت به جمهورى اسلامى و اهداف جمهورى اسلامى داشتید متشکّریم. مسئله‌ی شما یعنى مسئله‌ی لبنان، باز هم مثل گذشته مسئله‌ی ما است و ما احساس تکلیف میکنیم نسبت به برادران لبنانى؛ همچنان که بارها با شما در مذاکرات گوناگون صحبت شده و گفته‌ایم، باز هم تأکید میکنیم که برادران ما در لبنان مثل برادران ما در ایران [ هستند ]؛ ما با همان احساس نسبت به آنها فکر میکنیم و نگاه میکنیم و ‌ان‌شاءالله‌ عمل میکنیم. آن چیزى که این روزها براى ما خیلى مهم است، مسئله‌ی وحدت شیعه در لبنان است؛ مکرّر مشاهده میشود که دستهاى دشمن، سعى میکنند در دریدن این یکپارچگى و وحدت. ما از همه انتظار داریم؛ منتها از بزرگان، از

«1»