بیانات سال 1368
بسم الله الرّحمن الرّحیم خداوند ان‌شاءالله شما برادران عزیز را مشمول لطف خود و مشحون ( ۲ ) از رشحات ( ۳ ) اراده‌ی خود [ سازد ]. شما سخت‌ترین کارها را شروع کردید؛ کارى که از هر طرف انسان به آن کار نگاه میکرد یأس میبارید، [ ولى ] به برکت توکّل و جهاد، تاریکی‌ها برطرف شد و بن‌بست‌ها شکست و گره‌ها باز شد. گذشته‌ی جهاد شما، درس میدهد آینده‌ی شما را. هنوز هم شما چند گره و بن‌بست سرِ راهتان دارید؛ از همان راه‌هایى که گره‌ها و بن‌بست‌هاى پیچیده‌تر و سخت‌تر قبلى باز شد، این [ هم ] بلاتفاوت باز خواهد شد و آن عبارت است از توکّل و جهاد. البتّه من به شما عرض بکنم، شما نخواهید توانست جهاد بکنید مگر آن‌وقتى که متّحد بشوید؛ تنها، حتّى اراده‌ی جهاد هم در انسان ضعیف میشود. این « تَواصَوا بِالصَّبر » و « تَواصَوا بِالحَقّ » که در کنار ایمان و عمل صالح گذاشته شده ،( ۴ ) این بیهوده نیست. « تَواصَوا بِالصَّبر » به‌خاطر این است که انسان، تنهایى اراده‌اش سست میشود، باید وصیّتش کنند مرتّب به پایدارى؛ « تَواصَوا بِالحَقّ » به‌خاطر این است که انسان همیشه در خطر گم کردن راه