من همان صبحِ [ فرداى ] آن شبى که آن بزرگوار به جوار رحمت الهى پیوسته بودند ‌ - شب ساعت ده و بیست دقیقه بود که روح ایشان عروج کرد، ما تا حدود ساعت دوازده آنجا بودیم، بعد من آمدم - سحر در یک حالت التهاب و حیرت، گفتم یک تفأّلى بزنم به قرآنْ درباره‌ی امام؛ این آیه‌ی شریفه‌ی سوره‌ی کهف ( از اوّل آیه هم، اوّل صفحه بود ) آمد: بِسمِ اللهِ الرَّحمّْنِ الرَّحیمِ × وَ اَمّا مَن ءامَنَ وَعَمِلَ صّْلِحًا فَلَه { جَزاّْءَ } الحُسنیّْ وَ سَنَقولُ لَه { مِنـ اَمرِنا یُسرًا. ( ۳ ) دیدم واقعاً مصداق کامل این آیه، همین بزرگوار است: ایمان و عمل صالح و جزاى حسنى ٰ؛ یعنى بهترین پاداش. امیدواریم که خداى متعال به ما توفیق بدهد که این خط را، این راه را دنبال بکنیم و بتوانیم این کار بزرگ را به انجام برسانیم. البتّه امام عزیزمان ‌ - شما بارها شنیدید از ایشان - تکرار میکردند که همه مسئول هستیم. مسئولیّت در یک جا متمرکز نیست، در یک جمع متمرکز نیست، آحاد ملّت مسئولند، مدیران کشور مسئولند و کسانى که ارشاد و هدایت جامعه را بر عهده دارند مسئولند؛ بخصوص کسانى که سررشته‌ی فکر و ذهن مردم در دستشان است مسئولیّتهاى مضاعف دارند؛ و همه‌ی ما تقریباً مصداق این چیزها هستیم. امیدواریم که ‌ان‌شاءالله‌ بتوانیم به وظایفمان عمل کنیم و دسته‌جمعى، با همکارى، با همدلى، با وحدت کلمه‌ی به معناى واقعى،

«6»