بیانات سال 1368
خوب است، این براى یک ملّت یعنى همهچیز. وقتى یک ملّت توانست در غوغاى تنازع قدرتهاى بزرگ ثابت کند که براى ماندن و قوى بودن به کسى احتیاج ندارد، پس ملّت نیرومندى است. این قاعدهی کلّى است. یک وقت هست دنیا آرام است، منطقهی صلح و صفا است، کسى به کار کسى کارى ندارد - مثل یک فضاى بیمزاحمى که هر علفى و هر گیاهى هم ممکن است در آن رشد کند - امّا یک وقت نه، طوفان است، گرماهاى کُشنده است، سرماهاى منجمدکننده است؛ آنجا هر گیاهى باقى نمیماند، فقط آن درخت مستحکمِ ریشهدارِ ستبر ( ۵ ) باقى خواهد ماند. اهداف و عملکرد نظام سلطه در جهان امروز
امروز دنیا اینجور است. قدرتهاى بزرگ مایلند که ملّتها بدون اجازهی آنها نَفَس نکشند. قدرتهاى بزرگ مایلند که ثروت ملّتها و معادن و منابع آنها در درجهی اوّل به جاى اینکه به درد خود ملّتها بخورد، به کار آنها بیاید. قدرتهاى بزرگ هزاران کیلومتر دور از خاک خودشان و لب مرزهاى کشورهاى کوچک کشتى میبرند، تانک میبرند، نیروى مسلّح میبرند، وقتى از آنها بپرسید شما اینجا چهکار میکنید ؟ آمریکا کجا، ویتنام کجا ؟ آمریکا کجا، کره کجا ؟ آمریکا کجا، خاورمیانه کجا ؟ آمریکا کجا، ایران کجا، خلیج فارس کجا ؟ شما چرا اینجا آمدهاید ؟ با