بسم‌ا‌لله‌الرّحمن‌الرّحیم ذی‌الحجّة ۱۴۰۹ اوّلاً بر خود لازم میدانم به جمع معظّم علماى دین و شاگردان مروّج مکتب قرآن این مصیبت بزرگ را ‌ - مصیبت فقدان امامِ مروّجان قرآن و پیشواى مدافعان اسلام - که حقیقتاً ضایعه و ثُلمه‌اى ( ۲ ) غیر قابل جبران است، تسلیت عرض کنم. بعد از رحلت امام عزیزمان، این فرصت براى من پیش نیامده که به علماى اعلام و مبلّغین و سنگرداران مرزهاى عقیده و معارف اسلامى ‌ - که صاحب‌عزاهاى واقعى هستند - تسلیت عرض کنم. ثانیاً لازم است تشکّر کنم از همه‌ی آقایان محترم و علما و متشخّصین روحانى و مبلّغین و ائمّه‌ی جماعت که این اجتماع را تشکیل دادید و این فرصت را به بنده دادید که درباره‌ی مسائل مربوط به مجموعه‌ی روحانیّت عرایضى را عرض کنم. در آستانه‌ی ماه محرّم، آنچه به نظر میرسد مطرح کردن آن مفید باشد، دو مطلب است: یکى آنچه مربوط به مسائل محرّم و عزادارى سالار شهیدان و مطالب مربوط به این محدوده است، و دوّم مسائل عامّ مربوط به حوزه‌ی

«1»