حادثه ضرر بزنیم. امروز این حادثه، پشتوانه‌ی یک نهضت است. امروز به ما میگویند ریشه‌ی این چیزى که شما به وجود آورده‌اید، کجا است ؟ ما میگوییم ریشه‌اش پیغمبر و امیرالمؤمنین و امام حسین است. امام حسین کیست ؟ آن کسى که این حادثه را به وجود آورده و از او در تاریخ نقل شده. پس این حادثه، پشتوانه‌ی این نهضت است. اگر ما ندانسته، بی‌توجّه، از روى سهل‌انگارى، حادثه را مَشوب ( ۱۵ ) کردیم با چیزهایى که جزو آن حادثه نیست، خدمت به آن حادثه نکرده‌ایم و خدمت به انقلابى هم که ناشى از آن حادثه است، نکرده‌ایم. شاید بتوان گفت امسال در ماه محرّم، آقایان در مجالس و محافل وظایف بیشترى ‌ - حتّى از سالهاى قبل - دارند. اوّلاً ما امسال مصیبت امام بزرگوارمان را هم که هنوز داغ آن تازه است، داریم. نباید دستگاه تبلیغى اسلامىِ کشور بگذارد که یاد امام حتّى اندکى کهنه بشود؛ که البتّه کهنه هم نخواهد شد. امام با شخصیّت خود و با عظمت خود و با خصوصیّاتى که در او بود و بعد از معصومین در هیچ کس جز او ندیده‌ایم و نشنیده‌ایم، پایه‌ی اصلى و ریشه‌ی این درخت طیّب و شجره‌ی طیّبه است. این ریشه باید همیشه محکم و زنده و تروتازه بماند. یاد امام را زنده کنیم و زنده بداریم؛ با [ بیان ] ابعاد حقیقى شخصیّت او، بیان افکار او، بیان بخشهایى از وصیّت‌نامه‌ی او، بیان محکمات و مسلّمات فرمایشات او و جهت‌گیری‌هاى او. امسال با توجّه به اینکه ما داریم یک دوره‌ی جدیدِ اداره‌ی کشور را شروع میکنیم، انتظارات زیاد است. از همه

«11»