بیانات سال 1368
را [ هم ] حس میکنند؛ این چیز خیلى مغتنمى است و تأثیر مضاعفى دارد. این در جلسات باید گفته بشود یعنى مردم تذکّر و توجّه داده بشوند به وظایف اساسی‌شان در این دوره‌ی جدید و در این فصل جدیدى که بحق امیدهاى زیادى هم نسبت به آن هست؛ تا آن امیدها و انتظارات بتواند برآورده بشود. نکته‌ی سوّم که در این مجالس مورد توجّه باید قرار بگیرد، همین مسئله‌ی وحدت است؛ وحدت کلمه‌ی آحاد مردم. در این تقریباً دو ماهه دیدیم که اتّحاد مردم و وحدت کلمه‌ی مردم چه تأثیر معجزآسایى را در سیاست جهانى و در فضاى بین‌المللى به وجود می‌آورد. ما بعد از ده سال یک بار دیگر این معجزه را لمس کردیم. وقتى مردم با صداى واحد، با نَفَس واحد، با اراده‌ی واحد اقدامى میکنند، حرفى میزنند، راهى را میروند، نَفَس دنیا در سینه‌اش حبس میشود، دنیا خیره میماند، قدرتهاى قوی‌پنجه زبون و کوچک میشوند و از کار میمانند. این چیزى که بارها گفته شده یعنى انتظار و توقّع و طمع دشمن در دوران بعد از امام، چیز کوچکى نیست. این قضیّه خیلى جدّى بود. سالها منتظر این ساعت بودند. ما بینناوبین‌ا‌لله براى این ساعت هیچ برنامه‌ریزى نکرده بودیم، بارها هم به خودمان میگفتیم؛ امّا تمام دشمنان براى آن ساعتها و آن روزها برنامه‌ریزى کرده بودند، خودشان را آماده کرده بودند؛ هر کس به نحوى: اِنَّ‌هُم یَکیدونَ کَیدًا × وَاَکـیدُ کَیدًا؛ ( ۱۶ ) خداى متعال کید الهى خودش را و مکر الهى خودش را نشان داد، امّا به برکت وحدت کلمه‌ی