بیانات سال 1368
بسم‌ا‌لله‌الرّحمن‌الرّحیم اوّلاً تشکّر میکنم از همه‌ی آقایان محترم به‌خاطر حسن‌ظن‌تان و حسن‌نظرتان نسبت به بنده، که این مسئولیّت مهم را و بار سنگین را به بنده موکول کردید و بنده را مسئول قرار دادید. صمیمانه تشکّر میکنم از حضرت آیت‌ا‌لله مشکینى به‌خاطر اظهارات و بیانات محبّت‌آمیز و بزرگوارانه‌شان. لازم نیست تأکید بکنم و عرض بکنم که این، بارِ بسیار سنگین و مسئولیّت بسیار خطیرى است و امتحان الهى هم هست. البتّه مسئولیّتهاى بزرگ به نسبت عظمت و خُطورتشان، ( ۲ ) مورد توجّه و عنایت بیشتر پروردگار هم قرار میگیرند و باید عرض کنم که « ذ ٰ لِک مِن فَضلِ ا‌لله عَلَىَّ لِیَبلُوَنى اَ اَشکُرُ اَم اَکفُر ». ( ۳ ) اگر خداى متعال توفیق بدهد و دعاى حضرت ولی‌عصر ( ارواحنا فداه ) شامل حال بشود و بنده بتوانم این وظایف بسیار خطیر و سنگینى که متوجّه به بنده در این مسئولیّت است، ان‌شاءالله انجام بدهم، البتّه این لطف الهى و فضل الهى و افتخار بزرگى براى من خواهد بود. و پناه میبریم به خدا از اینکه این توفیق را خداوند لطف نکند، و در این صورت البتّه مشکلات زیادى خواهد بود. من همین‌طور که به این قضیّه از اوّل تا حالا نگاه میکنم، وقتى وضعیّت تمهید مقدّمات و ترتیب نتایج بر مقدّمات را میبینم، احساس میکنم مثل اینکه اراده‌ی الهى و خواست خدا است؛