بیانات سال1370
دید، دشمن ما را سرکوب کرد و ما را پیروز نمود. بعد میفرماید: اگر این‌طور نبود، این کارها انجام نمیشد: « ما قام للدّین عمود و لا اخضرّ للایمان عود »( ۱۲ )؛ یک شاخه‌ی ایمان سبز نمیشد و یک پایه‌ی دین بر سر پا نمی‌ماند. به برکت اخلاص و صدق آن مسلمین، این پیشرفتها انجام شد و جامعه‌ی اسلامی پدید آمد. تمدن اسلامی و این حرکت عظیم تاریخی امروز هم همان است، و ملت ما و مسلمانان در همه‌ی عالم و امروز ملت عراق و پیشروان آن ملت و نیز دیگر مردمی که در هر گوشه‌ی دنیا به نام اسلام سخن میگویند، باید این درس را از علی بن ابی طالب ( علیه‌السّلام ) فرا بگیرند.
امروز، روز نوزدهم ماه مبارک رمضان است. این که با ضربت خوردن آن حضرت، چه‌حالتی بر مردم کوفه حاکم بوده است، خدا میداند. آن چهره‌ی محبوب، آن انسان بزرگ، آن عدل مجسم، آن نوای شورانگیز، آن فریاد رأفت و رحمت برای ضعفا و خشم الهی در مقابل اشقیا. مردم کوفه و مردم عراق و کسانی که از مدینه با آن حضرت آمده بودند، در این پنج سال، چه در کوفه و چه در میدانهای دیگر، علی بن ابی طالب را این‌طور دیده بودند و با او انس گرفته بودند. حالت این مردم، آن‌وقتی که شنیدند امیرالمؤمنین در محراب عبادت ضربت خورده است، چه حالتی بوده است ؟ من در ذهن خودم تا حدودی به آن ساعاتی تشبیه میکنم که شما مردم خبر بیماری امام