بسماللَّهالرّحمنالرّحیم
الحمدللَّه ربّ العالمین. نحمده و نستعینه و نؤمن به و نستغفره و نتوب الیه و نتوکّل علیه فی جمیع امورنا و نصلّی و نسلّم علی حبیبه و نجیبه و صفیّه و خلیفته فی ارضه سیّدنا و نبیّنا ابیالقاسم محمّد و علی اله الأطیبین الأطهرین المنتجبین الهداة المهدیّین المعصومین سیّما بقیّةاللَّه فی الارضین. قالاللَّه الحکیم فی کتابه: و من النّاس من یشری نفسه ابتغاء مرضاتاللَّه واللَّه رئوف بالعباد ( ۱ )
در این روز شریف و بزرگ، همهی برادران و خواهران نمازگزار را به تقوای الهی دعوت میکنم، که پیروی از امامالمتقین و اسوه قرار دادن امیرالمؤمنین در امر زندگی و دین و تقوا و پرهیز از موارد منع و غضب الهی است.
امروز به مناسبت روز نوزدهم ماه مبارک رمضان، در خطبهی اول چند جملهیی دربارهی امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب ( علیهالسّلام ) عرض خواهم کرد؛ لیکن قبلاً به مناسبت اینکه ماه رمضان در شرف دههی سوم و رو به اتمام است، در جهت قدردانی از روزها و شبهای ذیقیمت و بابرکت این ماه تذکراتی بدهم.
این ماه، ماه روزه است؛ ماه نزول قرآن و انس با قرآن است؛ ماه عبادت و دعا و مناجات است - که دعا مغز و روح عبادت است - ماه استغفار و توبه و بازگشت از راههای ناپسند نزد خدای متعال و رعایت تقوای الهی است؛ ماه