یک مرد هم با صدای بسیار خوب و گرم و با همهی متانت دارد حرف میزند؛ اما اگر ناگهان از این حالتِ حرف زدنِ یک زن و یک مرد در رادیو، مثلاً تبدیل به حرف زدن یک فروشندهی مرد بوتیک با مشتری زنش بشود؛ ببینید چهطور تعادل بههم میخورد ! ممکن است یک زن و مرد در بوتیک، آنطوری حرف بزنند؛ معلوم نیست که ما آن مشتری زن و آن بوتیکدار مرد را بیاوریم و تعزیرشان بکنیم که چرا اینطوری حرف زدید؛ اما آنطور صحبت کردن نباید در رادیو بیاید؛ زیرا متانت را - آن سنگینی و وقار و وزانتی که باید برنامه داشته باشد - از برنامه میگیرد. بنابراین، در حرف زدن زن و مرد با هم، در بهکار بردن جملات، در ایجاد حالت خیلی خودمانی حتّی نسبت به مردان، حالت متانت را حفظ کنید.
فرض کنید که گزارشگر برنامهی ورزش در برنامهی « عصرانه » حاضر شده است و میخواهد طبق معمول یک خبر ورزشی بخواند؛ یا مثلاً در برنامهی « سلام صبح بخیر » گویندهیی دیگر میآید و مطالب تلکس را میخواند؛ خیلی خوب، آقایی آمده و اجرای خود را در جایی از این برنامه نشانده است؛ میتواند شکل هنرمندانهی قشنگی هم داشته باشد؛ اما اگر گفتگوی این دو نفر از آن حد نزاکت معمولِ دو نفر مجری که میخواهند همکاری کنند، خارج شد؛ شوخی بیجایی با هم کردند؛ یک تعارض بیخودی با هم کردند؛ برای خاطر اشتباهی، یک خندهی بیخودی کردند؛ کلاً عدل برنامه به هم میخورد و از عدالت خارج میشود؛ مثل اینکه یک نفر دارد آواز خیلی