هر کدام از این برنامهها در جای خود چیز لازمی است و با هدفهای خوبی تشکیل شده؛ لیکن این را از این جهت میگویم که برنامهریزان، نویسندگان، محققان، تنظیمکنندگان، تهیه کنندگان، و حتّی مجریان و گزارشگران این را رعایت کنند. شما که میکرفن در دستتان هست و میروید پهلوی این و آن صحبت میکنید، در آن حال یادتان باشد - البته امکان دارد که این یاد بودن، هیچ تأثیری در گزارش گرفتن شما نداشته باشد؛ اما بیگمان در استفادهی از این گزارش تأثیر دارد - و مواظب باشید که آنطوری که درست است؛ یعنی در جهت این نظام است، باید حرکت کنید. رادیو، رسانهیی متعلق به تشکیلات است؛ متعلق به هیچکس نیست. البته در بین شماها من چنین چیزی را سراغ ندارم، اما در مجموعهی صدا و سیما سراغ دارم که یک نفر که میکرفنی در دستش هست، خیال میکند که صاحب میکرفن است ! یعنی سلیقهی خودش را بر سلیقهی نظام، و سیاست خودش را بر سیاست نظام، و فهم خودش را بر فهم نظام ترجیح میدهد ! این غلط است؛ چون این میکرفن که در دست شماست، متعلق به شما نیست؛ شما را آنجا گذاشتهاند و گفتهاند این برنامه را اداره کنید؛ شما هم باید طبق سیاست آن کسی که این میکرفن متعلق به اوست - یعنی نظام جمهوری اسلامی - عمل کنید. اگر شما خوب اداره کردید، البته مستحق اجر و پاداش دنیوی و اخروی هستید؛ لیکن بلاشک سلیقهی شخص، فکر شخص، انگیزههای شخص و ایدههای شخصی یا حتّی سیاسی و عمومیش،