میکنید که امروز کار بیشتری کردهاید. یک روز وقتی شما یک برنامهی خوب تنظیم میکنید، یک اجرای خوب دارید، یک کار جدید میکنید، خوشحالترید. یک روز وقتی شما یک ساعت بیشتر وقتتان را مصرف میکنید - البته از روی اختیار، نه از روی اجبار؛ کار اجباری این خواص را ندارد - آخر سر میگویید امروز یک ساعت بیشتر ماندم؛ یعنی یک خشنودی از خودتان و از کار خودتان دارید. بنابراین، هرچه این تلاش سختتر، سنگینتر، پیگیرتر و به نظر خود آدم درستتر باشد، انسان خوشحالیش هم بیشتر است؛ این یک اصل کلی است؛ این مخصوص ایران و توران و شرق و غرب عالم نیست؛ همهجا همینطور است؛ هرجا که یک مشت اندیشمند دارند زندگی میکنند.
ما حالا در این نظام زندگی میکنیم. این نظام، نظامی است که به دنبال زحمت و تلاش ارزشمندی - که آن هم باز به نوبهی خود دنبال هدفی بوده - بهوجود آمده است؛ بنابراین، نظام مال ما هم نیست که بتوانیم آن را به همدیگر ببخشیم یا از هم اغماض کنیم؛ من بگویم خیلی خوب، حالا شما این تکهاش را اینطوری کردی، عیبی ندارد؛ یا شما به من بگویی خیلی خوب، اینجا را خراب کردی، عیبی ندارد؛ چون شمایید ! نه ما حق داریم نسبت به کسی در مسائل اساسی اغماض کنیم و از کیسهی خلیفه ببخشیم، نه کسی حق دارد متقابلاً به ما از