بسماللَّهالرّحمنالرّحیم
از همهی کارکنان عزیز و زحمتکش این بیمارستان خیلی متشکرم؛ مخصوصاً از سرپرست محترم بیمارستان و کادرهای پزشکی و پرستاری و فنی و دیگر دستاندرکاران، که این بیمارستان را مرتب و مجهز نگهداشتهاند. این، بحمداللَّه آبروی کشور است. این چند روزی هم که من در اینجا بودم، وضع بیمارستان بهطور قهری و طبیعی خودش را نشان میدهد و همه چیز حکایت از این میکند که بحمداللَّه برای حفظ بیمارستان از لحاظ تجهیزات، از لحاظ آبرومندی وضع عمومی و از لحاظ پزشکی و درمان بیماران، زحمت کشیده میشود. من، هم به خاطر خودم و هم بخصوص به خاطر وضع بیمارستان، از شما تشکر میکنم.
آرزوی ما این است که بتوانیم امثال این بیمارستان و خود این بیمارستان را چندان توسعه بدهیم که همهی مردم این کشور بتوانند در هنگام نیاز، از امکاناتی نظیر این امکانات استفاده کنند؛ چون بیماری و عوارض جسمی، برای همه کس، مخصوصاً برای قشرهای کمدرآمد، یک امر طبیعی و قهری است. آن روزی که ما بتوانیم اینگونه امکانات را برای همهی مردم فراهم کنیم، آن روز برای ما عید است؛ امیدواریم که آن روز برسد.