بیانات سال 1370
من به عرایضم خاتمه میدهم. حال من خیلی مناسب و مساعد برای سخنرانی نبود؛ اما دیدم که نمیتوانم در مثل چنین روزی، در این محفل با شما همنشین نشوم و از نزدیک عرض ارادتی به این روح مقدس و والا نکنم. پروردگارا ! تو را به حق اولیا و انبیا و فرشتگان مقرب و به حق محمّد و آل محمّد و به حق خون شهدا سوگند میدهیم، روزبهروز نام امام را بلندتر و راه او را روشنتر کن. پروردگارا ! ملت عظیمالشأن ایران را در وصول به هدفهای والای امامش، روزبهروز موفقتر بگردان. پروردگارا ! همهی ملتهای مسلمان را در سراسر عالم عزت ببخش. پروردگارا ! دشمنان اسلام و مسلمین را منکوب و نابود کن. پروردگارا ! به حق محمّد وآل محمّد، روزبهروز بر صبر و بصیرت ما بیفزای. پروردگارا ! به حق محمّد و آل محمّد، ما را آنچنانی که مورد رضای توست، زنده بدار؛ و آنچنانی که مورد رضای توست، بمیران. پروردگارا ! به محمّد و آل محمّد، قلب مقدس ولىّعصر ( ارواحنافداه ) و روح مطهر امام ( ره ) را از ما راضی و خشنود بگردان؛ دلهای این ملت عزیز را مهبط انوار و هدایتها و برکات خود قرار بده؛ زندگی این ملت را روزبهروز بهتر و مرفهتر بگردان و مشکلات را از سر راهش برطرف بفرما. والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته 1 ) فتح: 29 29 نهجالبلاغه، خطبهی 173 3 ) ر. ک: جلد ششم، پاورقی ص 14