بیانات سال1370
بسم اللّه الرّحمن الرّحیم در بیان سوره مبارکه حمد رسیدیم به آیه مبارکه « مَالِکِ یَوْمِ الدِّین »، دو قرائت در اینجا معروف است یکی « مالک یوم الدین » و دیگری « ملک یوم الدین ». یک اشاره مختصری به اختلاف قرائات بکنم. در قرآن کریم غالباً مواردی که قرّاء هفت‌گانه معروف در متن قرآن اختلاف کردند ( که موارد هم چندان زیاد نیست ) اختلاف بر سر چگونگی خواندن یک کلمه است. در رسم الخط قدیمی عربی که امروز هم در غالب قرآن‌های کشورهای اسلامی رعایت می‌شود الف را در بعضی از کلمات الف وسط کلمه را نمی‌نویسند و با یک نیمه الفی بر روی حرف قبل از ( الف ) او را نشان می‌دهند مثلا « مالک » را می‌نویسند به « ملک » یک الف کوچکی روی حرف میم می‌گذارند که معلوم شود مراد « مالک » است نه « ملک »، این نیمه حرف را حالاها می‌گذارند و در بسیاری از کلمات قرآنی این جور است، یک ضابطه خیلی دقیقی هم این رسم الخط ندارد، در کتب مخصوصی رسم الخط که مسلمین نوشتند کتا‌ب‌هائی و فصولی نوشته شده مخصوص بیان رسم الخط قرآن، چون مسلمان‌ها به همه جوانب قرآن رسیدگی کردند از جمله رسم الخط، مثلاً در « الاتقان سیوطی » یک فصلی درباره