قضا در یک کشور، معیار سلامت آن کشور است. اگر دستگاه قضایی سالم بود، میتوان نتیجه گرفت که وضع عمومی جامعه و کشور از جهت برخورداری از عدالت و دوری از تبعیض و ستم و اجحاف و تجاوز واین غصه‌های بزرگ بشری، سالم است. یعنی اگر فرض کنیم که کسی از یک کشور هیچ خبر نداشته باشد، به دستگاه قضایی آن کشور برود و تفحصی بکند، ببیند که در آن‌جا قضاتی عادل و قاطع، سیستم و سازمانی منسجم و کارآمد، قوانینی حساب‌شده و عادلانه وجود دارد، و مشاهده کند که آنها خوب کار میکنند، قاعدتاً باید نتیجه بگیرد که وضع این کشور خوب است. در این فیلمهای تبلیغاتی که بعضی از این کشورها میسازند - نه این‌که به اسم تبلیغات باشد؛ باطنش تبلیغاتی است - سعی میکنند که دستگاه قضایی خودشان را مستقل، کارآمد و قاطع نشان بدهند. ما از دستگاههای قضایی خیلی از کشورهای مادّی دنیا خبر داریم؛ آن‌طور که نشان میدهند، نیست. اگرچه البته نقاط قوّتی در برخی از جاها وجود دارد، لیکن آن‌طور که سعی میشود معرفی کنند، نیست. نشان میدهند که قاضی، هوشیار و دلسوز و خستگیناپذیر و تأثیرناپذیر است. میخواهند در این فیلمها و این داستان‌سراییها، اینها را نشان بدهند و معرفی کنند. از این جهت است که اگر معلوم شد دستگاه قضا سالم است، در زمینه‌ی مسایل عمومی کشور، نتایج بسیاری از آن میشود گرفت.

«2»