بیانات سال1370
بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم
مجلس امروز ما، مجلس دلنشین و جامعی است؛ از یک طرف، عطر شهادت و فداکاری در راه خدا به وسیله‌ی نوجوانان و فرزندان و نوباوگان شاهد و یادگارهای عزیز شهیدان عالیقدر ما؛ و از سوی دیگر، زینت علم و فرهنگِ در راه اسلام و در جهت خدمت به انسانیت، با حضور دانشجویان و اساتید دانشگاه تربیت مدرّس، که یکی از نقاط امید علم و فرهنگ آینده‌ی کشور است. به همه‌ی شما برادران و خواهران، عزیزان و نورچشمان، خوش‌آمد عرض میکنم؛ بخصوص به آن عزیزانی که از شهرهای دیگر و راههای دور تشریف آورده‌اند؛ و بالاخص به جانبازان عزیزمان، شهیدان زنده‌ی انقلابمان، که محفل امروز ما را منور کرده‌اند.
یک مطلب در باب فرزندان شهدای عالیقدرمان عرض کنم. اولاً مسؤولان امور خانواده‌های شهدا و بخصوص مربیان فرزندان شهدا، باید مفتخر و خوشحال باشند که افتخار خدمت به فرزندان شهید به آنها سپرده شده است؛ این کار را با خستگی و ملالت انجام ندهند؛ با شوق و اشتیاق و انگیزه‌ی درونی به این کار بپردازند. تربیت فرزندان شهدا و رساندن آنان به نقطه‌ی مطلوب در تربیت اسلامی و علمی، یک هدف بزرگ است؛ این هدف را با