سجده‌های طولانی هم بکنند ! همان کسانی که در جنگ صفین از امیرالمؤمنین رو برگرداندند و رفتند به عنوان مرزبانی در خراسان و مناطق دیگر ساکن شدند، سجده‌های طولانىِ یک شب یا ساعتهای متمادی میکردند؛ اما فایده‌اش چه بود که انسان امیرالمؤمنین را نشناسد، خط صحیح را - که خط توحید و خط ولایت است - نفهمد و برود مشغول سجده بشود ! این سجده چه ارزشی دارد ؟ بعضی از روایات باب ولایت نشان میدهد که این‌طور افرادی اگر همه‌ی عمرشان را عبادت بکنند، اما ولىّ خدا را نشناسند، تا به دلالت او حرکت بکنند و مسیر را با انگشت اشاره‌ی او معلوم نمایند، این چه فایده‌یی دارد ؟ « و لم یعرف ولایة ولىّ‌الله فیوالیه و یکون جمیع اعماله بدلالته »( ۳ ). این، چه طور عبادتی است ؟! امیرالمؤمنین با اینها درگیر بود. این جمله‌یی که امیرالمؤمنین فرمودند، چیز عجیبی است: « ایّهاالناس انّ احقّ النّاس بهذا الامر اقواهم علیه و اعلمهم بامرالله فیه فان شغب شاغب استعتب »( ۴ )؛ اگر کسی در مقابل این مسیر صحیحی که من در پیش گرفته‌ام، فتنه‌گری و آشوبگری بکند، نصیحتش میکنیم که برگردد؛ اما اگر ابا کرد، رویش شمشیر میکشیم؛ « فان ابی قوتل »( ۵ ). اگر کسی از این طریق تخطی بکند، با شمشیر علوی مواجه میشود. در همین خطبه میفرماید: « الا وانّی اقاتل رجلین »( ۶ )؛ من با دو کس میجنگم: « رجلا ادّعی ما لیس له و اخر منع الّذی علیه »( ۷ )؛ یکی آن

«9»