بیانات سال1370
بسم‌اللَّه‌الرحمن‌الرحیم
در ابتدا از آقایانی که تشریف آوردند، مخصوصاً از آقایانی که از راه دور تشریف آوردند، خیلی تشکر میکنم. حقاً جلسه‌ی وزین و عظیمی است و آدم آرزو میکند که کاش فراغت میداشت و میتوانست در چنین جلسه‌هایی با چنین مصاحبانی، ساعتهای متمادی بنشیند و استفاده کند. این مجموعه‌یی که من الان مشاهده میکنم، حقاً و انصافاً چنین مجموعه‌یی را نداریم. آقایانی که هرکدام برای کارهای عظیم مایه‌ی امیدند، حالا برای این کار جمع شده‌اند؛ این واقعاً خیلی ارزش دارد. هرچه ممکن است، باید از آقایان برای این کار استفاده شود.
کار بسیار مهم است. در ذهن من، این یکی از مهمترین کارهایی است که مجموعه‌ی کنونی جمهوری اسلامی، از سیاسیون و علمایش، باید به فکر آن میبودند و بایستی انجام میدادند. این، هدف بسیار بالایی است.
درباره‌ی اهل‌بیت ( علیهم‌السّلام ) هم مطلبی نمیگویم؛ جز این‌که عرض بکنم این بزرگواران همواره مظلوم بودند - « و لم نزل اهل البیت مظلومین » ( ۱ ) - و همچنان مظلوم هستند؛ به خاطر این‌که برای بسیاری از مسلمین، معارفشان شناخته نیست و راهشان مشخص نمیباشد. این مسؤولیت به عهده‌ی ماست که هرچه میتوانیم، در