پریرو تاب مستوری ندارد. چو در بندی سر از روزن برآرد او بالاخره خودش را نشان خواهد داد و شما محروم میمانید. بنابراین، باید سیاست، جذب اینها باشد؛ منتها نه سپردن اختیار به آنها. باید هنرپیشهها و هنرمندان خوب را به کار گرفت. در این فیلمهای تلویزیونی، من اشکال را بیشتر در این تهیهکنندههای فیلم - که خیلیهایشان هم وابسته به خود رادیو و تلویزیون هستند و مسؤولیت احساس نمیکنند - میدانم؛ حتّی کارگردانها کمتر مسؤولیت دارند. ترجمه هم خیلی مهم و خوب است. نمیدانم در بین شماها چه کسانی مثلاً بر زبان انگلیسی یا فرانسوی تسلط دارند. اگر آقایان این تسلط را داشته باشند، میشود ترجمههای خوبی ارائه کرد. حدود سال 69 یک رمان فرانسوی به نام « خانوادهی تیبو » منتشر شد، که نویسندهی معروف فرانسوی - رژه مارتن دوگار ( 17 )- آن را نوشته است. این رمان چهار جلدی که بیش از دو هزار صفحه است، در ظرف مدت کوتاهی دو بار چاپ شد - که من چاپ دومش را دارم - لابد جاذبه داشته است که برای بار دوم چاپ میشود. ما باید برای کتاب مثلاً صدوبیست صفحهیی کلی تلاش بکنیم، تا یک مشتری پیدا بشود ! این چهار جلد کتاب،