بیانات سال1370
میدهند، به اثبات برساند. این، آن نکته‌ی اصلی و اولی است. باید ثابت کنید که نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران، این کفایت و کارایی را برای حمل بار امانتی که برعهده‌ی اوست، داراست. نکته‌ی مهم دیگر که بدون آن، هدف اولی هم تحقق پیدا نخواهد کرد، عبارت از گسترش روح ایمان و تقوا در تمام رده‌های شماست. همه‌ی ما در این کشور سالهای متمادی زندگی کرده‌ایم و از فرهنگ و گذشته‌ها و انعکاسات ذهنی مردم مطلعیم و میدانیم که اگر در گذشته در گوشه‌یی از کشور فرمانده‌ی فعال مؤمن پاکدامنی بود، مردم در آن منطقه، از آن نیروی انتظامىِ زیرفرماندهی آن شخص خشنود، بلکه به آن علاقه‌مند بودند. بعکس، هرجا فرمانده‌یی سست‌ایمان و دارای سایر خصوصیات منفی بود - که دیگر لزومی ندارد تصریح بکنیم - در آن منطقه مردم از آن نیروی انتظامی گله‌مند بودند. این، مربوط به سالهای پیش از انقلاب است؛ اما حالا که بحمداللَّه تشکیلات انتظامی کشور، با ایجاد این نیروی کنونی و یکپارچه، به بلوغ خود رسیده است، باید کاری کنید که این ایمان و این طهارت و پاکدامنی و این بلندنظری در مقابل جان و مال و عِرض مردم و استغنای طبع از روی ایمان، همه‌گیر و گسترده بشود. هرجا خلافش دیده شد، مسؤولان نیرو بی‌محابا با آن برخورد کنند. البته سهم عقیدتی، سیاسی در گسترش این روحیه و این احساس و این ایمان، باید سهم قابل توجهی باشد و ان‌شاءاللَّه خواهد بود. امیدواریم که برادران