این همان ایثار است. یعنی خودش را آماده کرده و دارد میرود جلو و میدرخشد. به همین اندازه هم شما آن پولی را که از جیب خودتان در میآورید، یا آن لباس و تنپوش خودتان را به یکی میدهید، و به هر حال آن چیزی که متعلق به شماست و آن تعلق و پیوند را از خودتان میبرید اثر فوق العادهای دارد. و اما آیه بعد: « و الذین یؤمنون بما انزل الیک و ما انزل من قبلک »( ۳ ) ترجمهاش را قبلاً گفتیم: و آنان که به هر آنچه بر تو فرو فرستاده شده است ایمان میآورند و به هر آنچه پیش از تو. در اینجا هم دو خصوصیت دیگر هست. اولاً: ایمان به وحی در هر دو جمله مورد توجه قرار گرفته و این دو جمله در این معنا با هم مشترکند. یعنی یکی از نشانهها یا از عناصر و ارکان تشکیل دهندهی آن تقوایی که مایه هدایت و مایهی نورانیت انسانی است، همین است که ایمان میآورند به وحی و وحی را قبول میکند، منتها اینکه این وحی مطلق است به پیغمبر اسلام یا پیغمبرهای دیگر. پس خصوصیت اولی که در این دو فقره و این دو عبارت وجود دارد، اصل ایمان به وحی است که این هم، در تشکیل شخصیت تقوا در انسان یک عنصر لازمی است ! ممکن است کسی بهخدا ایمان داشته باشد، لکن به وحی ایمان نداشته باشد، این کافی نیست، لذا در قرآن در موارد عدیده اطاعت پیغمبر پس از اطاعت خدا ذکر شده: « اطیعوا الله و اطیعوا الرسول »( ۴ ) خدا را اطاعت کن و پیامبر را اطاعت کنید. در حالی که شما پیرو پیغمبر