بیانات سال1370
بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم
الحمدللَّه ربّ العالمین والصّلاة والسّلام علی سیّدنا و نبیّنا ابی‌القاسم محمّد و علی اله‌الأطیبین الأطهرین المنتجبین الهداة المهدیّین المعصومین سیّما بقیّةاللَّه فی‌الارضین. قال‌اللَّه الحکیم فی کتابه: یا ایّها الّذین امنوا استجیبوا للَّه و للرّسول اذا دعاکم لمایحییکم ( 1 )
خدای بزرگ را بسیار سپاسگزارم که یکبار دیگر این توفیق را ارزانی داشت، تا در کنار مرقد پُرنور علی‌بن‌موسیالرّضا ( علیه‌الاف‌التّحیّةوالثّناء )، شما مرد و زن مؤمن و فداکار و مخلص شهر شهادت را از نزدیک زیارت کنم و یاد فداکاریها و مبارزات مخلصانه‌ی شما مردم را که در طول سالها از نزدیک شاهد آن بوده‌ام، برای ذهن و دل قدردان خودم تجدید کنم.
مرقد منور علی‌بن‌موسیالرّضا ( علیه‌الصّلاةوالسّلام ) منبع برکات بیشماری است و بخصوص برای من یکی از برکات بزرگ الهی محسوب میشود. مختصر کسالتی هم که بود، بحمداللَّه با استشفا از این مرقد مطهر و منور برطرف شد.
قبل از شروع عرایض خودم، باید از دو پدیده‌ی ستایش‌برانگیز ملت ایران سپاسگزاری و قدردانی کنم:
اول، حضور عظیم مردم به مناسبت روز قدس در جمعه‌ی آخر ماه مبارک رمضان است. این صحنه، برای دوستان در سرتاسر عالم فرح‌انگیز و امیدوارکننده بود و مبارزان فلسطینی را شاد کرد و دلهایشان را قرص نمود.