خودش، و اهداف الهی را بر اغراض شخصی خویش غلبه بدهد. اگر اینطور شد، همین عزتی که خدای متعال به شماها، به مسلمین و به مردم ایران داد و این دوازده، سیزده سال حقیقتاً گل سرسبد ملتهای دنیا شدید، « کنتم خیر امّة اخرجت للنّاس »( 5 ) شدید و دشمنان هم به این اعتراف کردند و پیشرفتهای زیادی نمودید، این ادامه پیدا خواهد کرد. برادران ! ما واقعاً هنوز در اوایل و آغاز راهیم. این دوازده سال مجاهدت و مبارزه و آنچه که قبل از آن انجام گرفت، ما را در راه قرار داد؛ حالا این راه را باید بپیماییم. نبادا خیال کنیم که به مقصد رسیدهایم؛ کجا رسیدهایم ؟! کجاست آن جامعهی مطلوب اسلامی؛ و آنچه که ما امروز داریم ؟ کجاست آن رهبری مطلوب اسلامی؛ و آنچه که ما امروز داریم ؟ کجاست آن انسانهای تراشیدهی ساخته و پرداختهی مطلوب اسلام؛ و آنچه که امروز در متن جامعهی ماست ؟ اگرچه ما انسانهای والا و برگزیده هم زیاد داریم و واقعاً بعضی از انسانهای ما که بخصوص در دوران جنگ امتحان دادند، از بسیاری از افراد سابقهدار صدر اسلام هم بزرگتر و باارزشتر بودند، اما این باید بشود؛ اسلام این را میخواهد. این جامعه باید مثل آب دریای بزرگ و بیپایانی باشد، تا بتواند همهی دنیا را در رابطهی با خودش رو به اصلاح ببرد. اگر آب کمعمقی باشد، تعدادی که در آن شستشو کردند، کثیف خواهد شد. این دریا باید آنچنان عظیم و