بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم‌ برادران عزیز ! خیلی خوش آمدید. خیلی خوشحالیم که شما را از نزدیک زیارت کردیم. این نکته‌یی که آقای افشار ( ۱ ) فرمودند، نکته‌ی بسیار درست و ظریفی است که همه کس به آن توجه نمیکند، و آن این‌که توفیق شماها به این است که حادثه‌یی پیش نیاید. وقتی حادثه‌یی پیش می‌آید و مثلاً شما موفق میشوید که دشمن را ناکام کنید، سر و صدا میپیچد؛ اما وقتی یک سال میگذرد و هیچ حادثه‌یی پیش نمی‌آید، کسی نمیفهمد که شما چه کرده‌اید که حادثه‌یی پیش نیامده‌است. امیدواریم که اگر خلق خدا، ریزه‌کاریهای زحمات و خون دلها و مجاهدات شما را درک نمیکنند، کرام‌الکاتبین و مأموران غیبی الهی، همه‌ی خصوصیات کارهای شما را - که بحمدالله کم هم نیست - بدقت ثبت کرده باشند و یقیناً ثبت کرده‌اند و در محضر پروردگار و وجود مقدس ولىّ‌عصر، مایه‌ی سر بلندی شماها شده باشند. در دعا میخوانیم: « و کنت انت الرّقیب علىّ من ورائهم و الشّاهد لما خفی عنهم ».( ۲ ) آن چیزی که حتّی کرام‌الکاتبین هم نتوانند بفهمند، خود خدا میفهمد و آن، خاطرات ذهنی شماست. آن چیزی را که در دل میگذرانید، ملائکه‌ی خدا هم نمیفهمند؛ اما خدای متعال، عالم السّر والخفیّات است؛ او میفهمد.

«1»