بیانات سال1370
اهل‌البیت »( 5 ) شدن، کار آسانی باشد. ما جامعه‌ی موالیان و شیعیان اهل‌بیت ( علیهم‌السّلام )، از آن بزرگواران توقع داریم که ما را جزو خودشان و از حاشیه‌نشینان خودشان بدانند؛ « فلان ز گوشه‌نشینان خاک درگه ماست ».( 6 ) دلمان میخواهد که اهل‌بیت درباره‌ی ما این‌طور قضاوت کنند؛ اما این آسان نیست؛ این فقط با ادعا به دست نمی‌آید؛ این، عمل و گذشت و ایثار و تشبه و تخلق به اخلاق آنان را لازم دارد. شما ملاحظه کنید، این بزرگواری که ما امروز ساعتی با شما پای استماع مدایح و فضایلش نشستیم - که آنچه گفته شد، قطره‌یی از دریاست - در چه سنی این همه فضایل را حایز شد ؟ در چه مدت عمری این همه درخشندگی را از خود بُروز داد ؟ در عمری کوتاه؛ هجده سال، بیست سال، بیست‌وپنج سال؛ نقلها متفاوت است. این همه فضایل، بیهوده به دست نمی‌آید؛ « امتحنک الله الّذی خلقک قبل ان یخلقک فوجدک لما امتحنک صابره ».( 7 ) خدای متعال، زهرای اطهر - این بنده‌ی برگزیده - را آزمود. دستگاه خدای متعال، دستگاه حساب و کتاب است؛ آنچه میبخشد، با حساب و کتاب میبخشد. او، گذشت و ایثار و معرفت و فدا شدن این بنده‌ی خاص خود را در راه اهداف الهی میداند؛ لذا او را مرکز فیوضات خود قرار میدهد. ما باید این راه را برویم. ما هم باید گذشت کنیم، ایثار کنیم، اطاعت خدا کنیم، عبادت کنیم. مگر نمیگوییم که « حتّی تورّم قدماها »؟( 8 ) این‌قدر در محراب عبادت خدا ایستاد ! ما هم باید در محراب عبادت بایستیم. ما هم