بیانات سال1370
بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم الحمدللَّه ربّ العالمین والصّلاة والسّلام علی سیّدنا و نبیّنا ابی‌القاسم محمّد و علی اله الأطیبین الأطهرین المنتجبین خدای متعال را سپاسگزارم که برای این‌جانب، دیدار با شما مردم عزیز و مؤمن و خونگرم پیش آمد؛ و خیلی خوشحالم از این که توانستم شما خواهران و برادران عزیز را در این محل تاریخی و جایی که یکی از یادگارهای عزیز تاریخی ما در آن قرار دارد، زیارت کنم. ما یاد رئیس‌علی دلواری ( ۱ ) را از این جهت گرامی میداریم که این مرد شجاع، در راه اعتقاد دینی خود، تنها و در غربت با دشمنان جنگید؛ این برای ما چیز بسیار با ارزشی است. شما جوانان عزیز دلوار و همه‌ی مردان و زنان، درست توجه بفرمایید که در آن روزگاری که ملت ایران همه در خواب بودند - جز عده‌ی بسیار کمی در گوشه و کنارهای کشور - و بیگانگان از این غفلت مردم سوء استفاده میکردند و دشمن بر مناطق مختلفی از کشور عزیز ما تسلط پیدا کرده بود؛ در تهران، نمایندگان دولتهای انگلیس و روس، آزادانه حکمرانی میکردند و از پادشاهان آن زمان هم حساب نمی‌بردند؛ در منطقه‌ی فارس هم همین‌طور؛ در بسیاری از مناطق دیگر کشور، نمایندگان بیگانه مال مردم را میخوردند و بر آنها حکمرانی