مبارزطلبیهای استکبار و قدرتهای شیطانی، به پشتوانه و پشتیبانی همین ملت است. اتصال نظام، دولت، حکومت و مسؤولان با مردم، یکی از همان نعمتهای معجزهآسای الهی است. اگر مردم نبودند و این اخلاصها و این شورها و این فداکاریهای بینظیر و محیرالعقول نبود - که انسان از این مایهی ایثاری که در آحاد مردم مشاهده میکند، واقعاً مبهوت میماند - انقلاب هم پیروز نمیشد، جنگ هم به پیروزی نمیرسید، در میدانهای سیاست هم پیروزی نبود، در مقابل محاصرهی اقتصادی دشمن هم توان مقاومت باقی نمیماند؛ والّا شما تصور میکنید که شیاطین حاضرند یک حکومت و یک پرچم اسلامی را اینطور برافراشته در عالم تحمل کنند ؟
اگر در یک نقطهی دنیا - مثل همین الجزایر ( 3 ) یا سودان ( 4 ) یا بعضی از کشورهایی که گرایش اسلامی و نشانههای اسلامی در آنجا پیدا میشود - صدایی از اسلام بلند میشود، ببینید دستگاههای تبلیغاتی چه میکنند؛ چه تبلیغاتی، چه سیاستبازیهایی، چه فشارهایی از خود بُروز میدهند و چهطور از غیظ به خود میپیچند و نمیتوانند تحمل بکنند ! دیدید که در این سیزده سال، بازوهای شیطانی و دستهای شیطانی در سرتاسر عالم، در مقابل انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی چه کردند؛ نمیتوانند تحمل کنند. آنچه آنها را تا امروز ناکام کرده است که نتوانستهاند مقاصد شومشان را عملی کنند، همین پیوند و اتصال و ارتباط با مردم و حضور مردم در صحنه است.