بیانات سال1370
بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم
این چند روزی که در ایران حضور داشتید، الحمدللَّه شما را خشنود و راضی مییابیم. ما به قرآن و هرچه که با قرآن نسبت دارد - که از جمله‌ی بهترینش، قرّاء قرآن هستند - قلباً علاقه و عشق داریم. ما شماها را هم از دور میشناسیم و سالهاست که تلاوت قرآنتان را گوش کرده‌ایم. الحمدللَّه خوشحالیم که مردم مسلمان میتوانند از تلاوت قرآنِ خوب استفاده کنند. آرزوی ما این است که ان‌شاءاللَّه مردم مسلمان در هرجا که هستند، در کنار استفاده‌ی از متن قرآن و کلام معجزنشان آن، به مفاهیم و معارف قرآنی هم توجه بکنند. فاصله‌یی را که ما تاکنون طی کرده‌ایم، فاصله‌ی خیلی زیادی است. این جوانانی که الان شما میبینید عاشق قرآنند و زندگیشان در قرآن است، در زمان رژیم شاه کارشان این نبود؛ از قرآن غافل بودند. بنابراین، فاصله‌ی زیادی را تا این‌جا پیموده‌اند. همت ما این است که ان‌شاءاللَّه قرآن حفظ بشود. من هم به این برادران مسؤول سفارش کرده‌ام که روی این مسأله کار کنند. قبل از انقلاب، من ممنوع‌السفر بودم؛ یعنی نمیتوانستم به خارج از کشور سفر کنم. مدتها در زندان بودم؛ وقتی هم که از زندان بیرون آمدم، در داخل کشور محصور بودم. در آن وقت، یکی از آرزوها و تصمیمهایم این بود - به