بیانات سال 72
نداشت؛ مگر براى این‌که تکلیفى را انجام بدهد. آن‌جا که لازم بود از آن قدرت مایه بگذارد و مصرف کند، مصرف مى‌کرد؛ ولو با توجّه به این‌که ممکن بود براى وجهه و حیثیت او به حسب موازین عالى، ضربه‌اى داشته باشد؛ و براى او اهمیتى نداشت. این، انسانِ زمانِ ماست. این، امیرالمؤمنین نیست؛ اما مى‌تواند سرمشق ما قرار گیرد. ماهر کدام مى‌توانیم زندگى و برنامه‌ریزى‌مان را طورى طرّاحى کنیم، که نشان دهیم انسان مسؤول و صاحب مقام و منصب و موقعیت در جمهورى اسلامى، با دیگران تفاوت دارد. کمااین‌که واقعش نیز همین است. امروز در بسیارى از جهات، جمهورى اسلامى با بقیه‌ى نظامهاى عالم و به طریق اولى با آن نظام فاسد ننگینى که قبل از انقلاب، سالها بر این کشور حکومت مى‌کرد و همچنین نظامهاى حاکم بر این کشور در طول قرنها قابل مقایسه نیست. یک نمونه‌اشْ همین مجلس شوراى اسلامى است که خودِ شما، از نزدیک در آن‌جا شاهدید. یک نفر اعیان و اشراف و فلان‌الدوله و وابسته به فلان فامیل اشرافى و فلان زمیندار و متّکى به قدرت و پول کذایى، در جمع شما وجود ندارد. یک نفر از کسانى که به‌طور معمول در نظامهاى مادّى به چنین مقامهایى مى‌رسند، در بین شما نیست. معمولاً در دنیا چه کسانى به این مقامها مى‌رسند ؟ کسانى که نفوذهاى فامیلى خیلى عریض دارند. اموال و املاک فراوان، زد و بندهاى گسترده و پول زیاد دارند و داراى مناصب قدیمى و از خانواده‌هاى اشرافى هستند. به فضل پروردگار، یک نفر از جمع شما وابسته به این‌گونه چیزها نیست. هیچ کدام