بیانات سال 72


بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم کارى که شما مشغول آن هستید، بلاشک یک حسنه است. کار بسیار با ارزشى است؛ چه از جنبه‌ى انسانى و چه از جنبه‌ى دینى. چون معلولین، جزو اضعف مردمند. ما که روى مستضعفان و محرومین این همه تکیه داریم، دیگر از این معلولین، ضعیفتر و بی‌دست‌وپاتر واقعاً نمی‌شود پیدا کرد و لازم است به اینها با رعایت بیشترى رسیدگى کنیم. صائب می‌گوید: مرد بی‌برگ و نوا را سبک از جاى مگیر کوزه بی‌دسته چو بینى، به دو دستت بردار. اینها را با دو دست و با رعایتِ بیشترى باید مراقبت کرد. البته آن طور که من شنیده‌ام، امکاناتمان متأسفانه خیلى کم است. این معلولین ذهنى که در خانه‌ها و در همه‌جا هستند؛ در کشورهایى که امکانات و پول دارند و راههاى کار را بلدند، بسیاری‌شان به افراد کارآمدى تبدیل می‌شوند که می‌توانند کار انجام دهند. معلولى که دست و پا ندارد و کارى انجام می‌دهد، چندان مشکل نیست. به نظر من، جسم بشر، چیز عجیب و غریبى است. ما تا کنون خیال می‌کردیم روح بشر، بی‌پایان و بی‌نهایت است؛ اما بنده کم‌کم به این نتیجه رسیده‌ام که همین

«1»