باید قدر بدانیم. در این روز مبارک و در این محشر عظیم مردمی، طبق رویّه‌ای که در سالهای گذشته در مثل چنین روزی داشته‌ایم، با استفاده از این فضای روحانی، موردی را از دهها مورد که در زندگی ما میتواند مطرح شود، مطرح میکنم و آن، اجتناب از اسراف و زیاده‌روی است. به برادران و خواهران مسلمانمان در سراسر کشور عرض میکنم که موضوع قناعت را جدّی بگیرید. منظورم از قناعت این نیست که دست به نعمتهای الهی نزنید و از آنها بهره‌مند نشوید. مقصود این است که حدّ و اندازه نگه دارید؛ زیاده‌روی و اسراف نکنید؛ نعمتهای الهی را ضایع ننمایید؛ که متأسفانه بسیاری میکنند. در جمهوری اسلامی، کسانی هستند که دستشان به نعمتهای الهی نمیرسد. نه به خاطر این‌که کم داریم. به خاطر این‌که بسیاری به خودشان حق میدهند که نعمتهای الهی را بیحساب و کتاب مصرف کنند؛ بیاندازه مصرف کنند؛ هیچ ملاحظه‌ای نکنند؛ هیچ حدی نگه ندارند و حتّی نعمتهای الهی را ضایع کنند. چقدر نان ضایع میشود ! چقدر غذای طبخ شده ضایع میشود ! چقدر میوه مصرف نشده ضایع میشود و از خانه‌ها بیرون ریخته میشود ! چقدر لباس زیادتر از اندازه لازم - چند برابر اندازه لازم - خریداری میشود و در خانه‌ها و صندوقها میماند، برای این‌که یک بار در مراسمی پوشیده شود ! اینها اسراف است.

«4»