راجع به مسائل فقهی یا مسائل اخلاقی دین مطالعه و تحقیق می‌کردیم، از خیلی مسائل زندگی بی‌خبر بودیم. حال که اینها به هم نزدیک شده، فرصت مغتنم و بی‌سابقه و بی‌نظیری به وجود آمده که متفقّهین و فنّانین دین، در زمینه‌ی مسائل دینی، آن دیدگاه درست را پیدا کنند. بنابراین برای حوزه‌ی علمیه هم این یک فرصت مغتنم است. نکته‌ی دیگراین است که ان‌شاءالله این اجتماع و این سمینار شما، سمیناری است که در آن، مسائل بررسی می‌شود. اما اکنون باید برویم سراغ تحقّق دادن اینها در جامعه‌ی پزشکی ایران. یعنی امروز آن روزگاری نیست که ما چیزی را در مقام نظر بدانیم و در عمل از آن بیگانه باشیم. دیگر چنین چیزی معنی ندارد. اگر ما به چیزی رسیدیم و آن را فهمیدیم، باید بلافاصله سراغ عمل برویم. البته عمل در زمینه اخلاقیّات، با توصیه نیست. درست است که انبیا، مبشّرین و منذرینند؛ یعنی مهمترین کار انبیا این است که بشارت دهند و انذار کنند؛ اما بشارت و انذار، فقط به زبان نیست. بشارت و انذار با مجموعه‌ی دین است. با مجموعه‌ی تلاش پیغمبر است که در آن، هم نصیحت هست، هم انشای مقرّرات هست، هم اجرای مقرّرات هست و برای اجرای مقرّرات، پشتوانه و قدرت و ضرب قانون هست.

«4»