بیانات سال 72
بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم اوّلاً از زیارت شما برادران عزیز، خیلی خوشحالم و به وجودتان افتخار می‌کنم. اگرچه همه‌ی کسانی که در میدانهای ورزشی، افتخاری را به‌وجود می‌آورند، برای ملت و مسؤولین کشور، عزیزند، لکن شما چند برابر ارزش ایجاد می‌کنید و چند برابر عزیزید. این‌که در قلب دنیای گمراه غرب و مردم سرگشته‌ی آن کشورها، یک عدّه جوان مؤمن، در میدان نبرد ورزشی، ایمان و تقوا و صلاح خودشان را عملاً نشان می‌دهند، برای اسلام و جمهوری اسلامی، یک عزّت بی‌بدیل است. حقیقتاً هیچ چیز را با این نمی‌شود مقایسه کرد. یک وقت، امام در یکی از پیامهایشان فرمودند « فتح الفتوح انقلاب اسلامی، عبارت است از تربیت جوانانی که این‌طور در راه خدا، مخلصانه به آب و آتش می‌زنند .» حقیقتاً هم انسان سازی، تربیت انسانهای صالح، ایجاد آدمهای اسوه که انسان بتواند به آنها افتخار کند از هر فتحی بالاتر و از هر بُردی با ارزشتر است. حال شما به دلایل متعدّد، جزو آن جوانان هستید. من نمی‌خواهم در ستایش شما عزیزان، در این‌جا صحبت کنم. می‌خواهم ارزش کارتان را اجمالاً بیان کنم: کسانی که به میدانهای جنگ رفتند و سلامتی و بخشی از بدن خودشان را در راه خدا و برای کسب رضای او