بیانات سال 72
ایستاده است، استحکام پیدا کند. همه‌ی اینها برای این بود که ایران عزیز، ایران اسلامی و ملت عزیز ایران، بتوانند در مقابل دشمنان خبیث و پلید، مقاومت کنند؛ حرمت این ملت حفظ شود و عظمت اسلام در ایران برقرار بماند. همه‌ی این فداکاریها، برای این بود. این هدفِ مقدّس، آن قدر بزرگ است که جان حسین‌بن‌علی علیه‌السّلام هم در راه آن قربانی می‌شود. پیغمبر هم خود را سرباز قرآن و اسلام می‌داند. امیرالمؤمنین هم خود را در معرض شهادت قرار می‌دهد تا حکومت قرآن و اسلام زنده بماند. مسلمانان غیور و رهبران بزرگ و ائمّه‌ی معصومین، چهارده قرن مبارزه کردند تا چنین حکومتی سرِپا شود. علمای بزرگ، چهارده قرن، گفتند و نوشتند و تدریس و تعلیم کردند تا شاید قرآن حکومت پیدا کند. این توفیق را، هیچ بزرگی نیافت؛ مگر آن بزرگِ باعظمت، آن امامِ بی‌نظیر، آن انسانِ والای زمان ما، امام بزرگوار و راحل ما، امام خمینی رضوان‌الله‌علیه؛ و هیچ ملتی نیافت، جز ملت ایران. مسلمانان باوجدان، در همه جای دنیا، تلاش می‌کنند. امروز ببینید در دنیای اسلام چه خبر است ! این‌که می‌بینید امریکا عصبانی است؛ این‌که می‌بینید سردمداران استکبار، از خشم و غضب زنجیر می‌جوند، بیخود نیست. می‌بینند که حرکت شما ملت در دنیا چه اثری گذاشته است ! رهبران کشورهای مختلف اسلامی می‌آیند پیش ما و می‌گویند که برای ملت ایران، چه احترامی قائلند. این ملت فداکاری کرده و شایسته‌ی احترام شده