بیانات سال 72


این بد است که در اداره‌ای نماز خانه باشد و شما که رئیس اداره هستید در آن حضور پیدا نکنید. بروید نماز را در نمازخانه بخوانید. نماز را که باید خواند. اوّلِ وقت که بهتر از ثانی وقت است. به جماعت که بهتر از تنهاست. نماز فریضه، که در ملأ بهتر است تا در خلوت. بله؛ نماز نافله و اینها را در خلوت می‌خوانند؛ اما نماز فریضه را باید در ملأ بخوانند. شما اوّل ظهر فقط ده دقیقه از اتاقتان بیرون بیایید. قبلاً وضو بگیرید و آماده شوید. البته من با آن روشی هم که چند سال قبل از این بود، همان وقت هم مخالف بودم. حالا هم هر کس استفتا و سؤال می‌کند، می‌گویم آن روش را قبول ندارم که گویا حالا زنگ تفریح است؛ آقایان از اتاقها بیرون بیایند، بگویند، بخندند، سیگار بکشند؛ یواش یواش بروند دستشویی، یواش یواش وضو بگیرند. یک ساعت وقت مردم را تلف کنند که می‌خواهند چهار رکعت نماز بخوانند ! من، با این مخالفم ... خودشان را آماده کنند. قبلاً وضو بگیرند، آماده شوند. اوّل وقتِ نماز که شد، بروند توی مسجد، بلافاصله نماز بخوانند. نماز ظهر و عصر، حدّاکثر یک ربع ساعت طول می‌کشد. یک ربع بعد، بیایند در اتاقهایشان. اول کسی هم که می‌رود، شما باشید که رئیسید. این، خیلی خوب است. محیط ادارات ما، باید محیط دینی و اسلامی شود. راجع به خانمهای به اصطلاح بدحجاب، خیلی بحث است. در رسانه‌ها می‌گویند، روزنامه‌ها می‌نویسند، حزب‌الّلهی‌ها می‌گویند، خانواده‌ی شهدا هم هر وقت با آنها می‌نشینیم به ما شکایت می‌کنند. این، البته بحث

«18»