متعلّق به کنگره نیست. طرفهای مقابل هم استدلال دیگری داشتند. یعنی آنها دویست سال است که تشکیلاتشان و دولتشان سابقه دارد و هنوز این مسأله برایشان حل نشده بود؛ با این‌که نظامشان جاافتاده بود. ما نباید تصوّر کنیم که در دنیا، دستگاههای دولتی و اداری و اینها، مشکلات ما را ندارند. نه؛ آنها هم مشکلات گوناگونی دارند و بزرگترین مشکلات آنها، عدم اتّکا به یک مبدأ ایمان غیبی است. این، مشکل بسیار بزرگی است. آقایان ! قدرِ این ایمان مذهبی و اسلامی و این ایمان به غیب را بدانید. این چیزِ بسیار باارزشی است. بیخود نیست که در اوّل قرآن سوره‌ی « بقره » صحبت « الذین یؤمنون بالغیب » آمده است. ایمان به غیب. ایمان به آنچه که خارج از این معادلات محسوسِ دستمالی شده‌ی بشر است. ایمان به چیزی ماورای اینها. ایمان به خدای قادرِ عالمِ متعالِ حکیمِ خبیرِ سمیعِ بصیر. این چیزِ بسیار باارزشی است که متأسفانه دنیای امروز از آن محروم است. بسیاری از مشکلات آنها هم ناشی از همین است. من بعضی از آدمهای ساده دل و ساده‌لوح را دیده‌ام که بعد از پیروزی انقلاب و عظمت جمهوری اسلامی و معجزنمایی این ایمان غیبی، به خودشان تلقین می‌کنند که « موضوع ایمان مذهبی و اینها را کنار بگذاریم. اینها برای خودمان، البته مقدّس و عزیز است، اما در معادلاتِ کاری، این را داخل نکنیم .» این، ساده‌لوحی است. این،

«14»