میتوانم و مسئولین جمهوری اسلامی این مسئولیّت را بر دوش دارند تا بکلّی ریشه‌ی محرومیّت از این کشور عزیز، از میان این مردم عالی‌قدر و دوست داشتنی کنده بشود. مسئولی نباید بگوید که خب ما این کارها را کردیم دیگر، بس است؛ نه، بس نیست؛ مسئولین باید تلاش ممکن خودشان را، هرچه ممکن است، هرچه میتوانند -- آنچه نمیتوانند، آن را ما توقع نداریم -- انجام دهند تا محرومیّت برطرف بشود. اینجا بحمدالله‌ آن‌طور که احساس کردم، مرکز آموزش عالی هم دارد، امّا [ باید ] بیش از این داشته باشد. من همین‌طور که دارم نگاه میکنم، هرچه نگاه میکنم، چهره‌ی جوان جلوی چشم من است. چقدر جوان در این جمعیّت هست؛ این جوانها با استعدادند، این جوانها در بخشهای مختلف، دارای استعدادند. در میان این جوانها ممکن است دانشمندان بزرگ، علمای بزرگ، فقهای بزرگ، صنعتگران بزرگ، هنرمندان بزرگ، نویسندگان بزرگ، شعرای بزرگ، سرداران بزرگ بسیار باشند. در میان همین خواهرانی که اینجا هستند، در بین این جوانها و دخترهای جوان ممکن است دانشمندان بزرگ، پزشکان بزرگ، نویسندگان بزرگ، متفکّرین بزرگ، محقّقین بزرگ به وجود بیایند. خدا میداند در بیست سال دیگر چقدر از این جوانهای ما که در همین‌جا نشسته‌اند، اگر تحصیل کنند و دنبال بگیرند، جزو مدیران این مملکت خواهند شد. اینها هست، باید وسایل تأمین بشود. ان‌شاءالله‌ مدرسه به قدر کافی، مرکز آموزش عالی به قدر ممکن، وسائل درس و بحث و مانند اینها [ باشد .] و شماها هم همّت کنید، نگذارید بچّه‌هایتان بی‌سواد بمانند، نگذارید شوق علم در دل بچّه‌ها بمیرد؛ [ شما ] بچّه‌های بااستعدادی دارید. من همین‌جا از این گروه سرود، تشکّر کنم. هم این گروه سرود پسران که سرود خوب و زیبایی را خواندند، هم این دخترخانمها که سرود جمهوری اسلامی را خواندند؛ اینها همه استعداد است و

«7»