بیانات سال 72
مدرسه بیاورد، بهداشت و درمان بیاورد، جاده آسفالته بیاورد. کِی در زمانهای گذشته یک چنین جادّه‌ی کوهستانی پیچیده‌ای، آن هم در یک چنین منطقه‌ای آسفالت بود ؟ اینها خدمات جمهوری اسلامی است. اگر حاکمیّت حکومت طاغوت بر کشور ما ادامه پیدا میکرد، حالا حالاها برای مناطق محروم این خبرها نبود. این کار جمهوری اسلامی بود. چرا ؟ چون جمهوری اسلامی مال خود مردم است. بنده که مورد محبّت و لطف شما مردم هستم، برای خاطر این است که من یک طلبه‌ای هستم، یک روحانی‌ای هستم از خود شما مردم. این را مردم میفهمند؛ مردم ما این چیزها را درک میکنند و فرق میگذارند بین آن مسئولی که از خود آنها است، از میان خود آنها برخاسته، مثل خود آنها زندگی کرده، الان هم مثل خود آنها زندگی میکند. خدا را شکر میکنیم که امروز هم کسانی که مسئولیّتهای بالا را در جمهوری اسلامی دارند، مثل رؤسای جمهور کشورهای دیگر زندگی نمیکنند، مثل پادشاهان زندگی نمیکنند، زندگی اسراف‌آمیز ندارند. مسئولین جمهوری اسلامی همان‌جوری که قبل از انقلاب زندگی میکردند، حالا هم همان‌جور زندگی میکنند. اینها را مردم میفهمند. این محبّتهای مردم بی‌دلیل نیست؛ این محبّتهای مردم برای خاطر ارتباط شخصی نیست، برای خاطر این چیزها است. اینها را من میگویم تا آن کسانی که این حرفها ممکن است به گوششان برسد، آن کسانی که جمهوری اسلامی را نمیتوانند ببینند و نمیتوانند بفهمند، بفهمند که علّت این محبّتها چیست؛ علّت این شور و هیجان چیست. منِ طلبه که خدمتگزار مردم هستم، مگر خویشاوندی نزدیک با مردم دارم ؟ مگر ارتباط شخصی دارم که این‌قدر مردم اظهار