بیانات سال 72
بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم
بنده هم متقابلاً این روز سعید را که میلاد پیامبر نور و آزادی و مظهر علّو پایه انسانی و نیز میلاد فرزند برومند او امام جعفر صادق علیه‌الصّلاةوالسّلام است، به همه مسلمانان عالم و به ملت عزیز ایران و به شما حضّار گرامی و میهمانان، تبریک عرض میکنم.
ولادت نبىّ اکرم صلّیاللَّه‌علیه‌وآله‌وسلّم، از چند نظر برای ما مسلمانان حائز اهمیّت است. یعنی سالگرد بسیار بامعنا و پرمضمونی است. جهت اوّل این است که ولادت آن بزرگوار، در دنیا و در تاریخ، در زمانی واقع شد که بشریّت بر روی هم - نه یک ملت خاص یا اهل کشور خاصّی را عرض کنیم؛ بلکه مجموعه بشریّت - دو خصوصیت بارز داشت. یکی از این دو خصوصیت این بود که از لحاظ علمی و عقلانی و فکری، نسبت به آحاد بشر در ادوار گذشته خودش، بسیار پیشرفته بود. در میان آنها، فلاسفه‌ای پدید آمده و دانشمندانی پیدا شده بودند - ریاضیدانها، پزشکان، مهندسین بزرگ - و تمدّنهایی سرِ پا شده بود. این تمدّنها، بدون علم که نمیشد ! آکادمیها درغرب، هگمتانه‌ها در شرق، تمدّن چین، تمدّن مصر و تمدنهای بزرگ تاریخی، همه عبور کرده بودند. یعنی بشر، کامل شده بود. این، یک خصوصیت.