بیانات سال 72
بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم الحمدلله رب‌العالمین. والصّلاة والسّلام علی سیدنا و نبیّنا، محمّد و آله الطّاهرین. و لعنةالله علی اعدائهم اجمعین. اول یک روایت از کتاب شریف « ارشاد القلوب » دیلمی بخوانیم تا ان‌شاءالله ذهنمان به مضمون حدیث متبرّک شود؛ بعد چند جمله‌ای عرض کنیم: « و قال موسی‌بن‌جعفر علیه‌السّلام: اهین الدنیا .» دنیا را پست و خوار بشمارید. « فانّه اهنأ مایکون لکم اهون مایکون علیکم .» زیرا هر چه دنیا درنظر شما پست‌تر و بی‌اهمیت‌تر باشد، به همان نسبت برای شما گواراتر و دلنشین‌تر است. « دنیا » که می‌گوییم، یک چیز خیالی نیست. دنیا همین متاع زندگی ماست. همین لذّتهای ماست. همین خواسته‌های ماست. پول طلبی است. قدرت‌طلبی است. تجمّل‌طلبی است. زیاده‌طلبی است. دنیا اینهاست. لذّات گوناگون است؛ اعم از حلال و حرامش. اینها همه دنیاست. استفاده‌ی از اینها، شرعاً و عقلاً و از نظر دین، ایرادی ندارد و ممدوح است و مال انسان است. البته به شکل صحیح و قانونی و حلالش. اما بزرگ شمردن آنها، اهمیت