بیانات سال 72
هم، در محدوده خودش، با شهامت‌تر و سربلندتر از این حرفهاست. این مبارزه، به درون ملتها کشیده خواهد شد؛ همچنان که کشیده شده است.
پس روشن شد که ناسیونالیسم و قومیّتگرایی نمیتواند مشکلات بزرگ را حل کند. این مسائل را اسلام باید حل کند و به فضل الهی، حل خواهد کرد. مردم مسلمان، در همه جای کشورهای اسلامی حضور دارند و غیرت اسلامی و دلسوزیهای اسلامی دارند. مگر اینها به این آسانی دست برمیدارند !؟ یک نفر رفته امضا کرده است ؟ غلط کرده، امضا کرده است ! او چه حقّی داشته است امضا کند !؟
ملت فلسطین هم دست برنمیدارند. البته این مقطع، مقطعِ مهمّی است. این یک توطئه بزرگ است. در همه جای دنیای اسلام، دلسوزان بایستی بیش از پیش مواظب باشند. در این‌جا هم، همین‌گونه است. دشمن یک سنگر را فتح کرده و جلو آمده است؛ اما این فتح نهایی نیست. این فتح واقعی نیست. تو دهنیاش را خواهد خورد. دنیای اسلام باید پا تک کند. در همه جای دنیای اسلام، باید جوانان، روشنفکران، علما و بخصوص علمای دین، احساس مسؤولیت کنند.
من در همین جا به رؤسای سیاسی دولتهای اسلامی هم میگویم: خیال نکنند که با کوتاه آمدن در چنین قضیه بزرگی، اسرائیلِ غاصب و پشت سر او امریکا، تجاوزات و تعدیّات خودشان را متوقّف خواهند کرد. یک قدم جلو