نماز خفیف را ما مخالفتی نداریم. ما معتقدیم اگر نماز خفیف به جماعت خوانده شود، بهتر از این است که طولانی خوانده شود. اما باید با توجّه خوانده شود. بنابراین، نکته‌ی دوم رعایت مسأله‌ی نماز جمعه بود. نکته‌ی سوم، مردمداری است. مردمداری یکی از وظایف امام جمعه است. نباید بگوییم: « آقا؛ ما بالاخره در این شهر یا در این استان، امام جمعه‌ایم و مردم باید به سراغمان بیایند !» نه آقا ! شما مثل فردی عمل کنید که ابتدائاً، بدون شهر آشنایی، وارد شهری شده است تا در آن شهر بماند و تبلیغ دین کند. در سابق که ما از حوزه‌ها به شهرها می‌رفتیم، چگونه بود ؟ می‌رفتیم در یک شهر می‌ماندیم؛ با این و آن آشنایی ایجاد می‌کردیم، رابطه برقرار می‌کردیم، احوال مردم را می‌پرسیدیم، با ضعفا بیشتر گرم می‌گرفتیم. مردمداری در درجه‌ی اوّل با علما، با افراد برجسته‌ی فکری، با جوانان، با ضعفا، با کسانی که به ما نیاز دارند. بدترین کارها برای امام جمعه این است که مردم، هر کار کنند، دستشان به او نرسد. این، بدترین چیزهاست. بهترین چیزها برای امام جمعه این است که بتواند دل مردم را به خود جذب و عواطف آنها را به خود متوجّه کند. البته شما محدودیتهایی دارید. بنده هم آن را می‌دانم. بلاشک، حدّ آن محدودیتها، باید رعایت شود. بعضی البته محدودیتهایشان بیشتر است. اشخاصی هستند، مورد توجّه دشمنند؛ مورد طمع دشمنند، و دشمن می‌خواهد به اینها ضربه بزند. اینها بیشتر باید

«14»