بیانات سال 72
مراقبت و مواظبت کنند. یکی از کارهای دشمن این بوده است که اشخاص برجسته، نافع، مفید و مؤثّر در حرکت عمومی را آسیب بزند، تهدید کند و برای آنها خطر ایجاد کند. کمااین‌که ما شهدای بزرگواری از ائمّه‌ی جمعه داشتیم. علاوه بر آن شهدا، کسانی مورد طعن و سوء نیّت و سوء قصد دشمن قرار گرفتند. اینها را البته باید رعایت کرد؛ اما به اندازه. نه بیشتر از مقدار ضرورت. « و الضّرورات تقدّر بقدرها .» بیشتر از اندازه‌ی ضرورت، نه. این هم نکته‌ی سوم است. نکته‌ی چهارم، حفظ جنبه‌ی تشکیلاتی امامت جمعه در سرتاسر کشور، یعنی ارتباط با مرکز است. این را مهم بدانید. این‌که گفته‌اند: « در اسلام، امام المسلمین، امام جمعه را معیّن می‌کند در حالی که برای امامت جمعه، تدریس، تعلیم، حتی افتاء و چنین چیزهایی را نگفته‌اند به خاطر آن است که طبیعت نماز جمعه با این قضیه، یک طبیعت مرتبط است و طبعاً ارتباط با مرکز، آشنایی با حوادثی که در کشور می‌گذرد و کسب مسؤولیت و وظیفه در مسائل مهمّی که در کشور وجود دارد، هماهنگی به وجود می‌آورد. این‌طور نباشد که امام جمعه‌ی یک شهر راجع به مسأله‌ای، حرفی بزند و امام جمعه‌ی شهر مجاور، حرف مخالف او را بزند. یا نه؛ نسبت به آن مسأله، سکوت کند و بی‌اعتنا باشد. این معنی ندارد. سلسله‌ی امامت جمعه، یک سلسله است. این، آن چهار نکته‌ای است که لازم است در وظیفه‌ی امامت جمعه مورد توجّه باشد.